Sokolik i Sokoliki w Rudawach Janowickich

Letnie dni moją to do siebie, że są dłuuugie... po zobaczeniu Kolorowych Jeziorek, mieliśmy chwile czasu, więc postanowiliśmy pójść w góry. No dobra może góry to trochę na wyrost powiedziane, ale według mapy fizycznej niewątpliwie nimi są...

Góry Sokole w Rudawach Janowickich

a w zasadzie jeden z ich szczytów Sokolik

Góry Sokole zaliczane są do tzw. wzgórz wyspowych, zbudowane z granitu karkonoskiego. Dzięki zachodzącym procesom wietrzenia zawdzięczają swój kształt. 

Góry Sokole kojarzą się najczęściej z dwoma najwyższymi szczytami Krzyżną Górą 654m n.p.m., oraz Sokolikiem 624m n.p.m. Jednak w ich skład wchodzą jeszcze inne wzniesienia:
Trzy Korony 525m n.p.m., Browarówka 510m n.p.m., Rudzik 500m n.p.m, Łysa 490m n.p.m. i 482m n.p.m. oraz Buczek 456m n.p.m. Naszym celem na dziś jest Sokolik (na zdjęciu szczyt z widocznymi skałami)

Z Kolorowych Jeziorek przez Miedziankę i Janowice Wielkie udaliśmy się w stronę miejscowości Karpniki (trasa około 20km, czas przejazdu 30 minut, droga kręta i momentami wąska). Jadąc tą trasą za miejscowością Trzcińsko szukamy miejsca postojowego. 
Na wysokości Przełęczy Karpnickiej po lewej stronie znajduje się parking, stąd jest najbliższa droga do schroniska i na szczyt szlakami zielonym i niebieskim. Ale za parking trzeba zapłacić ;), więc szukamy dalej :).
Za jakieś 300 może 400m po prawej stronie znajdujemy małe klepisko oraz drogę gruntową, którą można dojechać aż do samego schroniska (zalecana jest powolna jazda).
W trosce o zawieszenie nasze autko zostawiamy na dole i dalej idziemy pieszo.

Po jakiś 20 minutach marszu docieramy do schroniska PTTK Szwajcarka. 

Schronisko PTTK Szwajcarka położona jest 520m n.p.m. Jest jedynym całkowicie drewnianym schroniskiem w Sudetach, wybudowanym w 1823r., w stylu tyrolskim i w niezmienionej formie stoi do obecnych czasów. Znajduje się  przy węźle pięciu szlaków turystycznych.

Ponadto w schronisku mieści się baza noclegowa Dolnośląskiej Szkoły Wspinaczki. 

Góry Sokole obok Jury Krakowsko-Częstochowskiej są  jednym z najlepiej znanych i najchętniej odwiedzanych rejonów wspinaczkowych w Polsce. Jest tu kilkaset dróg w pełnym zakresie trudności, a ze względu na podobieństwo budowy skał często są bazą treningową przed wspinaczką w Tatry. Ze znanych polskich wspinaczy swoje kroki stawiali tutaj m.in.: Wanda Rutkiewicz, Wojciech Kurtyka (twórca najpopularniejszej w Polsce skali trudności dróg skalnych), Krzysztof Wielicki, Bogdan Stefko oraz wielu innych.

Po krótkim postoju w schronisku ruszamy dalej, mniej więcej po 10 minutach marszu, docieramy do Husyckich Skał z platformą widokową w kierunku Sokolika.

Husyckie skały leżą na wysokości 545m n.p.m. to granitowe urwisko z 20 metrowymi skalnymi ścianami.

Ich nazwa wywodzi się z wydarzeniami, które miały miejsce w nocy z 11/12 sierpnia 1434r. na terenie Zamku Sokolec, leżącego u podnóża Krzyżnej Góry. Husyci, czyli bracia czescy - jeden z odłamów Kościoła protestanckiego, uciekając na koniach z płonącej warowni pomylili drogę i runęli z urwiska w przepaść. Spalenie zamku maiło być odwetem na rozbójniku pochodzącym z rodu rycerskiego Hansa von Tischirna, który pojmał podstępem husyckich przywódców i wydał ich w ręce biskupa. 

W centralnej części stoi głaz nazywany niegdyś Kamieniem Bluchera od nazwiska feldmarszałka Gebharda Leberechta von Bluchera , dowódcy armii pruskiej. Na szczycie znajdowała się kiedyś żeliwna figura orła zrywającego się do lotu. Jeżeli dobrze przyjrzymy się skale to zobaczymy  ledwo widoczne ślady niemieckiej nazwy skał oraz datą 1813r., upamiętniającą zwycięstwo feldmarszałka von Bluchera nad Napoleonem w bitwie pod Lipskiem.

Druga połowa naoglądała się za dużo filmów z Jean-Cloude Van Dammem ;)

Trzymając się czerwonego szlaku, idziemy w stronę Sokolika. Po drodze mijamy Przełączkę, położoną miedzy dwoma najwyższymi szczytami, na wysokości  525m n.p.m., gdzie można odpocząć. Po chwili odpoczynku idziemy dalej, po około pół godzinnym marszu dochodzimy do podnóża Sokolika.

Na szczycie Soklika znajdują się duże nagromadzenie skałek m.in. Krzywą Turnię,  jedne z najbardziej znanych skałek Sokolik Duży i Sokolik Mały, a także Sukiennice, Chatka, Gilotyna, Jastrzębiec czy Babę oraz wiele innych. Na Sokoliku występują liczne naturalne odsłonięcia podłoża skalnego mające postać granitowych skałek o zróżnicowanych kształtach i bogatej szacie.Większość z nich jest dostępna tylko dla wspinaczy.

Na szczyt Sokolika Dużego można dostać się żeliwnymi schodami. Istnieją dwie hipotezy dotyczące powstania schodów. Pierwsza mówi, że stopnie wykuto dzięki inicjatywie Towarzystwa Karkonoskiego (RGV-Riesengebirgsverien) w 1885r., a w bardziej stromych miejscach zamontowano drabiny. Według drugiej platforma powstała w 1884r. w wyniku działań Carla Emila Beckera - właściciela dóbr w Maciejowej. Między pośrednimi pomostami kiedyś była tabliczka z nazwą "Piękny widok" stąd kiedyś skała nosiła taką nazwę.

Na platformie widokowej na Sokoliku 624m n.p.m

Gdy wejdzie się już na szczyt, wiadomo skąd nazwa skały, szczyt jest doskonałym punktem widokowym. Widać stąd Góry Kaczawskie 

Przed II Wojną Światową między szczytami Sokolika Wielkiego i Sokolika Małego była kładka, łącząca oba szczyty. Niestety obecnie kładki nie ma, jedyną możliwością jaką można się dostać na szczyt są drogi wspinaczkowe lub taśma rozciągnięta między dwoma szczytami tzw. slacklining (ta opcja jest dostępna raz do roku podczas odbywających się tu zawodów).

Ponadto ze szczytu widać Husyckie Skały 

A także Krzyżną Górę

Najwyższą skałkę w Górach Sokolich - Krzywa Turnia (jej ściany dochodzą do 65m wysokości) 

oraz Karkonosze z najwyższym szczytem - Śnieżką 

Do autka wróciliśmy tą samą drogą.

Kilka informacji organizacyjnych

Wejście jest bezpłatne

Na Sokolik można dojechać wózkiem, choć czasami droga bywa trudna.

Tereny Gór Sokolich to jedne z ciekawszych miejsc dla kolarstwa górskiego, często można spotkać kolarza na drodze na Sokolik. Ponadto trenowała tu również Maja Włoszczowska

Na teren Gór Sokolich można wprowadzić psa na smyczy, nie zapominając o woreczkach na nieczystości.

   

Kolorowe Jeziorka - Rudawy Janowickie

Słoneczny sobotni letni dzień i oto znowu wpada do głowy pomysł, gdzie można zobaczyć coś ciekawego na skalę europejską.

Kolorowe Jeziorka - Rudawy Janowickie

Kolorowe Jeziorka położone są w Rudawskim Parku Krajobrazowym, we wsi Wieściszowice (gmina Marciszów) około 30km od Jeleniej Góry. Dojazd od strony wsi Marciszów, obijając z drogi nr 328.

Jeziorka powstały jako pozostałości dawnej kopalni pirytu (wydobywano tu łupki pirytonośne), który przerabiano na kwas siarkowy. Z czasem zaprzestano wydobycia, a wyrobiska zalała woda, tworząc w ten sposób jeziorka. Nazwy jeziorek nawiązują do zabarwionej w nich wody.

Dojeżdżamy na najwyżej położony parking i zaraz przy nim znajduje się ścieżka.

I oto jest Purpurowe Jeziorko, jak dla mnie prawie, a prawie robi różnice...

Jeziorko powstało w wyniku zalania dawnego wyrobiska "Nadzieja" najstarszej kopalni, powstałej w 1875r., znajduje się na wysokości 560m n.p.m. Ma długość około 430m i szerokość prawie 110m.

Wysokość ścian wyrobiska mierzona od poziomu lustra wody waha się od 150m we wschodniej części do 30m w zachodniej. Południowe ściany na swych powierzchniach mają żółte naskorupienia uwodnionego siarczanu żelaza i pachną siarką.
Kolor wody zależny jest od składu chemicznego, a ściślej ujmując od zawartości pirytu (występującego tu jako łupki serycytowo-chlorytowe), żelaza i w mniejszym stopniu miedzi, a także innych minerałów. W wyniku zachodzących reakcji woda ma kwaśny odczyn około pH=3. 

Przy Purpurowym Jeziorku, czasem nazywanym Czerwonym, w zachodniej części wyrobiska na wysokości 558m n.p.m., jakieś 20m poniżej ścieżki idącej brzegiem urwiska znajduje się Sztolnia.
Jej długość wynosi 132m, średnia szerokość to 1,5m, a wysokość 1,7m.

Korytarze sztolni zalane są wodą

Następnie próbujemy znaleźć Żółte Jeziorko, które jest najmłodsze i powstawało pośród kopalnianych hałd. Chodzimy, szukamy i oto jest :)
Niestety Żółte Jeziorko okresowo wysycha, a w sumie to okresowo się pojawia ;). 

Znajduje się poniżej Purpurowego Jeziorka oddzielone od niego 20 metrowym pasem terenu
z ciekawą skałą, w której wykuto tunel.

Kolor pojawiającej się tu wody determinują głównie związki wapnia i siarki.

Przy wejściu do tunelu okresowo można dostrzec białe wykwity siarczanu magnezu. Ponadto strop pokryty jest szarymi, ale kruchymi, kryształami gipsu tworząc nacieki i wykwity.

Od Purpurowego Jeziorka idziemy około 400m w kierunku południowym i oto poniżej Góry Mnichy ukazuje się nam Błękitne Jeziorko, zwane czasami Szmaragdowym, Lazurowym czy Niebieskim. 

Jeziorko znajduje się na wysokości 635m n.p.m. powstało jako wyrobisko po dawnej kopalni "Nowe Szczęście. Swą barwę zawdzięcza w głównej mierze związkom miedzi, które mimo małego stężenia, dają intensywną barwę. Woda jest czysta, bez zapachu, czasami bywa też bezbarwna,
w zależności od roku. Jeziorko ma kształt owalu, jego długość to 150m a szerokość do 40m. 

U podnóża północnej ściany, na stoku Góry Mnichy do Jeziorka przylega sztolnia. Niski otwór prowadzi do korytarza głównego i dalej do szybu. Łączna długość korytarzy w sztolni wynosi prawie 45m. Fragmenty sztolni zalane są wodą. Panuje tam temperatura w granicach od 3,1 do 5,2C. U podnóża wschodniej ściany, na stoku Góry Mnichy, znajduje się kolejna sztolnia. Jest to krótki korytarz ma niecałe 10m, zalany do połowy wody, a dno pokryte jest drobnym gruzem skalnym.
Niestety sztolnie nie są udostępnione dla turystów.

Kilka informacji organizacyjnych

Ceny biletów oraz godziny wejścia:

Wejście na teren Kolorowych Jeziorek jest bezpłatne

Opłatę ponosimy jedynie na parkingu:

auto osobowe - 10 zł, 

bus - 20 zł, 

autobus - 30 zł. 

Cena jest niezależna od ilości spędzonych godzin. W ramach opłaty parkingowej można korzystać  z: placu zabaw dla dzieci, boiska do siatkówki czy toalet.

Na teren Kolorowych Jeziorek można wprowadzić psa na smyczy, nie zapominając o woreczkach na nieczystości.

Schronisko Perła Zachodu

Po zobaczeniu Wieży książcej postanowiliśmy podjechać niecałe 2km autkiem nad Jezioro Modre. Tam nad brzegiem jeziora znajduje się  

Schronisko PTTK Perła Zachodu

Schronisko istnieje od 8 kwietnia 1950r. na miejscu gospody Turmsteinbude z 1927r.

Budynek Perły Zachodu jest malowniczo położony tuż nad krawędzią stromego urwiska. Budynek zbudowany jest z ciemnych bali drewnianych z jasnymi obramowaniami okien. 

Obok budynku stoi kamienna wieża.

Z tarasu oraz wieży widokowej, rozpościera się przepiękna panorama jeziora Modrego.

Mostkiem przewieszonym przez jezioro można dojść do podnóża Wieżycy. Jest to wzgórze o wysokości około 370m n.p.m., skąd roztacza się malowniczy widok na jezioro.

Będąc na kładce można spotkać z bliska mieszkańców jeziora.

Kaczka krzyżówka z młodymi

Kilka informacji organizacyjnych

Wejście jest bezpłatne

Do schroniska PTTK Perła Zachodu od strony Siedlęcin można dojechać samochodem. 

Od strony Jeleniej Góry do schroniska prowadzi niebieski szlak rowerowy, którym można jechać wózkiem, choć czasami droga bywa trudna. 

Perła Zachodu dysponuje 26 miejscami noclegowymi, restauracją oraz bezpłatnym parkingiem. Obiekt jest czynny cały rok.

Wieża książęca w Siedlęcinie

Piękny letni dzień co by tu można zrobić... i oto jest pomysł zobaczenia zabytku unikalnego na skalę europejską:

Wieża książęca w Siedlęcinie

Wieża książęca, zwana też rycerską znajduję się w odległości 6 km od Jeleniej Góry w miejscowości Siedlęcin. Wybudowana została, przez księcia jaworskiego Henryka I około  1313 roku. 

Jest największym i najlepiej zachowanym tego typu obiektem w Polsce.

Na największą uwagę zasługują znajdujące się na drugim piętrze wieży ścienne malowidła z XIV wieku. Do dzisiaj trwają spory, co dokładnie przedstawiają, jednak wiele wskazuje na to, że ukazują legendę o rycerzu Króla Artura - sir Lancelota z Jeziora (jedyne zachowane na świecie).

 Ścienne polichromie wykonane zostały w technice al secco – farba nakładana była na wyschnięty tynk, zostały odkryte pod tynkiem w 1880 roku. 
Malowidła te uważane są za unikat na skalę europejską również ze względu na swoją tematykę oraz umiejscowienie w obiekcie świeckim, a nie jak w tamtych czasach było w zwyczaju w kościołach
i klasztorach. Ponadto malowidła cechuje realizm przedstawianych postaci oraz scen.

Interesujące są również najstarsze zachowane w Polsce stropy drewniane, datowane metodą dendrochronologiczną na lata 1313-1315.

Kilka informacji organizacyjnych

Ceny biletów oraz godziny wejścia:

Bilety:

 - normalny 7zł

- ulgowy emerycki 6zł

- ulgowy dla uczniów i studentów 5 zł 

(w tym zwiedzanie rezerwatu archeologicznego)

- dzieci  do lat 4 wstęp wolny

Wieża książęca w Siedlęcinie jest czynna do zwiedzania codziennie

w sezonie (maj – październik) w godzinach od 9:00 do 18:00,

poza sezonem (listopad – kwiecień) w godzinach od 10:00 do 16:00. 

Zwiedzanie grupowe z przewodnikiem odbywa się w godzinach otwarcia wieży w dowolnym terminie (pod warunkiem jego wcześniejszej rezerwacji). Także dla turystów indywidualnych istnieje możliwość zwiedzania wieży z przewodnikiem

Dom Zdrojowy w Świeradowie-Zdroju

Do Świeradowa-Zdroju pojechaliśmy odwiedzić rodzinę, a ściślej rzecz ujmując abym poznała jedną z ulubionych cioć moje drugiej połowy. 
Jako, że dysponowaliśmy chwilą czasu chciałam zobaczyć Świeradów-Zdrój, bo jeszcze nigdy tu nie byłam. Nasze kroki skierowaliśmy w stronę

Domu Zdrojowego

Dom Zdrojowy w Świeradowie-Zdroju jest najciekawszym obiektem w tej miejscowości. Został wybudowany w 1899 roku na fundamentach dawnego Domu Źródlanego, zniszczonego podczas pożaru w 1895 roku.

Obiekt podzielony jest na dwa budynki, które łączy najdłuższa na Dolnym Śląsku Hala Spacerowa (ma 80 metrów) o modrzewiowej konstrukcji.

Przy wejściu do Hali Spacerowej znajduje się źródło wody pitnej pochodzące z własnych odwiertów (niskomineralizowane szczawy wodoro-węglanowo-wapniowo-magnezowe z zawartością żelaza, fluoru oraz radonu). Pijalnia wody jest czynna codziennie od 7.00 do 17.00.

Dobroczynne działanie wody powoduje tzw. efekt zewnętrzny przyczyniający się do rozszerzenia naczyń skórnych, a także efekt wewnętrzny zmniejszający napięcie mięśniowe, spadek ciśnienia tętniczego i zwolnienia akcji serca. Ze względu na zawartość magnezu woda wpływa pozytywnie na pracę serca. Ponadto wody z dodatkiem radonu pobudzają układ hormonalny.

Wyjazd uważam za udany i jeszcze pewnie nie raz odwiedzimy Świeradów-Zdrój i oczywiście ciocię :)

Kilka informacji organizacyjnych

Wstęp jest bezpłatny, kubeczek wody kosztował koło 2zł. Do Domu Zdrojowego spokojnie można podjechać wózkiem.

Niestety nie można wprowadzać psów.